O zakłopotaniu
Każdemu z nas nieobce jest z pewnością uczucie zakłopotania, wstydu czy zażenowania. Tego rodzaju uczucia, towarzyszące nam na co dzień, wiele mówią o społecznej naturze człowieka. Rodzą się bowiem z interakcji z drugim, pojawiają się wówczas, gdy nie jesteśmy sami. Dużą rolę w tym procesie odgrywa nasza świadomość, że inni ludzie wciąż nas obserwują i oceniają.
Pamiętajmy jednak, że rozmyślanie nad własnym wizerunkiem w oczach innych rozwija się dopiero w okresie dojrzewania (dzieci nie wiedzą, co to zakłopotanie). Toteż istotą zakłopotania nie jest to, jak komentują nasze działania czy zachowania inni, lecz samo przekonanie, że obcy mogli zauważyć nasz niefortunny wypadek. Źródło tego rodzaju uczuć tkwi w świadomości, że inni na nas patrzą.
Zakłopotanie ujawnia się najczęściej poprzez nadpobudliwość, nadruchliwość, nieśmiałe czy głupie uśmiechy, czerwienienie się, odwracanie wzroku. Jest to zatem uczucie łatwo dostrzegalne przez innych , którzy na nasze zachowanie mogą odpowiedzieć w różnoraki sposób: współczuciem, odrzuceniem, ignorancją. Paradoksalnie jednak widok zakłopotanego człowieka może wzbudzać sympatię, poprawić wizerunek, jeśli osoba sama uważa swoje zachowanie za zaskakujące. Jeśli rzecz dotyczy wykroczeń średniej wagi, osoby postronne reagują więc raczej z życzliwością, wykazując chęć uspokojenia i pomocy zakłopotanej osobie.
Read More „Zakłopotanie” →